Psychologia

Psychologia rodziny

Jedną z najciekawszych dziedzin psychologii jest psychologia rodziny. Jest to terapia z rodzinami, praca nad całym systemem, jakim jest rodzina. Jest to praca dość szybko przynosząca efekty, dlatego psychologowie rodzinni nie są aż tak bardzo narażeni na ciągle frustracje jak inni. Uszczęśliwienie całej rodziny, doprowadzenie jej do normalności jest zazwyczaj możliwe jedynie wtedy, kiedy zanalizujemy nie tylko każdego pojedynczego członka rodziny, ale także kiedy spojrzymy na ten system jako całość. uprawianie psychologii rodziny jest bardzo ciekawe dla każdego, kto ma doświadczenie w dziedzinie terapii. Niekiedy samo porozmawianie o problemach w gabinecie psychologa wspólnie może być czynnikiem terapeutycznym.

Psychologia

Więzy międzyludzkie

Więzy międzyludzkie to coś, co dotyczy każdego z ans. Każdy z nas na pewno ma rodziców, być może rodzeństwo, wielu z nas także kiedyś próbowało lub obecnie zakłada albo rozwiązuje związek – przyjacielski, partnerski. Niektórzy z nas są uwikłani w chore relacje, które powoli ich zabijają, inni akurat przeżywają szczęście z innym człowiekiem. Związki , jakie tworzą ludzie między sobą są relacjami, które mają określoną dynamikę. Zadaniem psychologii jest zbadanie tej dynamiki po to, żeby psycholodzy mieli narzędzia i materiał nie tylko do badań, ale przede wszystkim po to, żeby można było interweniować tam, gdzie ludzie nie radzą sobie sami z tym, jak przebiegają ich związki. Na przykład nierozwiązana latami walka z małżonkiem, którego mimo wszystko się kocha, czy toksyczny związek syna z matką to te rodzaje związków, które potrzebują pomocy z zewnątrz. Pracą psychologa jest pomaganie w tego typu problemach.

Psychologia

Psychologia

Psychologia to rozległa dziedzina nauki. Zajmuje się ona człowiekiem – tym jak on funkcjonuje w relacji z innymi, jak wyglądają procesy poznawcze, zgodnie z którymi myślimy, jak układamy sobie własne życie, jak widzimy siebie samych. Jest to niezmiernie intrygująca wiedza, bo pozwala nam dotrzeć do motywów działań własnych oraz do motywów działań ludzi, z którymi obcujemy wciąż. Istnieje wiele rodzajów psychologii – miedzy innymi psychologia rodziny, która traktuje o związkach, jaki zachodzą miedzy poszczególnymi członkami rodziny oraz jak rodzina wpływa na funkcjonowanie każdego z poszczególnych jej członków. Poza tym istnieje także psychologia humanistyczna, najbardziej w obecnych czasach aktualny dział psychologii. Szczególnie interesująca jest psychologia zajmująca się relacjami międzyludzkimi. Wszak to właśnie relacje z innymi sprawiają, że w dużej części jesteśmy tacy, jacy jesteśmy. T o w innych odbijamy się jak w lustrze i jest to narzędzie naszego kształtowania się. Psychologia różni się od socjologii przede wszystkim tym, że psychologia rozpatruje funkcjonowanie człowieka w sytuacji społecznej jako jednostkę. Socjologia bada zachowanie mas, kształtowanie się zachować grupowych, bada struktury społeczne.

Psychologia

Narcyzm seksualny

Narcyzm seksualny to nadmierne skupienie na własnym ciele. Osoby narcystyczne seksualnie są w stanie odczuwać głębokie podniecenie na widok własnego ciała w lustrze, na widok własnych reakcji seksualnych. Taki człowiek nie potrafi ułożyć sobie relacji z innymi ze względu na to, że przede wszystkim ludzie są dla niego instrumentem do zaspokajania własnych potrzeb. Pacjent taki marzy o własnej wszechwładności, o możności zaspokajania przez siebie samego potrzeb. Twierdzi, że nikogo nie potrzebuje do życia, ale jednocześnie cierpi z powodu odczuwanej pustki. Żałoba dla niego nie jest czymś, co potrafi przeżyć normalnie.

Psychologia

Narcyzm w społeczeństwie

Narcyzm w społeczeństwie staje się coraz bardziej powszechny, co oznacza, że coraz więcej osób przejawia ten rodzaj nerwicy. Jeszcze na początku wieku częściej występującymi zaburzeniami były histerie, inne nerwice. Obecnie świat zwraca się ku miłości własnej, która jest przesadna. Dzieje się tak dlatego, że ogromne przemiany społeczne, jakie zaszły w ostatnich kilkudziesięciu latach sprawiły, że bardziej opłaca się być indywidualistą, nie warto zwraca się ku ludziom w podążaniu do realizacji własnych celów. Jesteśmy uczeni, aby zwraca przede wszystkim uwagę na to, jacy sami jesteśmy wspaniali. Coraz częściej tez dobro innego człowieka nie jest traktowane jako coś ważnego w procesie socjalizacji dzieci. Słyszymy w domu – po co pożyczyłeś gumkę Jasiowi, tylko na tym tracisz. Najbardziej pożądane są cechy, które właśnie mogą uwypuklać cechy charakterystyczne dla zaburzeń osobowości związanych z narcyzmem.

Psychologia

Pacjenci narcystyczni

Pacjenci trafiający do szpitala psychiatrycznego albo do gabinetu psychologicznego czy terapeutycznego skarżą się na początku na to, że nie czują sensu swojego życia. Jest to objaw bardzo wielu zaburzeń. Jednak pacjenci z zaburzeniem polegającym na żywieniu narcystycznej miłości w dalszej kolejność będą opowiadali o tym, że nie potrafią prawidłowo współżyć z innymi zarówno na płaszczyźnie fizycznej jak i psychicznej. Wszechwładne poczucie pustki odbiera im wszelki apetyt na życie. Często pacjenci ci przychodzą do gabinetu zmuszeni przez bliskich, kiedy oni sami znajdują się już w depresji. Rzadko jednak popełniają samobójstwa. Kłóciłoby się to z ich filozofią życiową -wszak nie dążą oni w swoim istnieniu do unicestwienia się. Charakterystyczne także dla takiego pacjenta jest chroniczne unikanie przez niego wszelkich bliższych związków z ludźmi.

Psychologia

Podziw dla narcyza

Pożywką dla osobowości narcystycznej jest osoba, która go podziwia. Jednak traktuje on tych, którzy go podziwiają za osoby niegodne dobrego traktowania, odbiera on im prawo do godności, jednym słowem gardzi nimi. Dlatego tez prawdziwy narcyzm nie potrafi wejść w głębokie relacje z nikim. To, czego narcyzm jednocześnie pragnie najbardziej w życiu, w którym mimo wszystko odczuwa dotkliwie pustkę jest bycie podziwianym. Marzenia o wielkości stawiają wiele czasu z jego życia. Inni ludzie są potrzebni narcyzów do wspierania go w jego poczuciu godności. Jeśli ktoś, kto go podziwia nagle przestaje to robić, sam czuje do niego pogardę, ale jednocześnie myśli o sobie tym gorzej. Narcyzi mimo wszystko odnoszą mnóstwo sukcesów, na przykład zawodowych. Jednak nic one dla nich nie znaczą.

Psychologia

Narcyzm wtórny

Narcyzm wtórny to nerwica, która charakteryzuje się przekonaniem o własnej ważności, z tym że przekonanie owo jest zbyt silne. Jest to nerwica, która zaburza nasza zdolność do kochania innych ludzi. Niekiedy narcyzi wtórni nie są w ogóle w stanie nawiązać jakiegokolwiek związku z innymi ludźmi, który to związek byłby oparty na jakiejkolwiek formie miłości. Narcyzmami wtórnymi stajemy się wtedy, kiedy postanawiamy, albo nieświadomie zaczynamy wycofywać własne libido z obiektów pochodzących ze świata zewnętrznego we własne ja, czasami we własne ciało. Inwestujemy całą swoją energię poznawczą w poznanie i kochanie samego siebie. Według psychologów teoretyków jest to efekt niereagowania na przykład na potrzeby dziecka we wczesnym jego etapie dzieciństwa. Kiedy jesteśmy jako takie małe dzieci rozczarowani tym, że nie możemy liczyć na miłość innych ludzi, zaczynamy zwracać się powoli ku sobie. Im bardziej dotkliwe jest poczucie odrzucenia, tym bardziej gwałtownie zwracamy tę miłość ku sobie, która z czasem jednak przybiera formę nienawiści. Bardzo trudno jest wyjść z narcyzmu wtórnego. Kierując własną energię w naszą stronę uśmierzamy niejako ból związany z odrzuceniem i wściekłością odczuwaną w stronę matki, która nie reagowała adekwatnie, albo w ogóle nie reagowała na nasze potrzeby, kiedy leżeliśmy w kojcu. Narcyzm wtórny różnie się przede wszystkim od narcyzmu pierwotnego tym, że podmiot jest w stanie fizycznie wyodrębnić się ze środowiska.

Psychologia

Narcyzm w psychoanalizie

Narcyzm może wyglądać w psychologii różnie – w zależności od tego, jakie podejście teoretyczne ma autor koncepcji narcyzmu. W podejściu psychodynamicznym narcyzm to pierwotne zaburzenie, które występuje u osób, które nieprawidłowo rozwiązały problem odseparowania się od rodziców w pierwszych etapach własnego życia. Psychologia ta wyróżnia występowanie narcyzmu wtórnego oraz pierwotnego. Narcyzm pierwotny występuje u każdego, jednak znika z biegiem czasu. Jest to naturalne stadium rozwoju, które zanika w czasie,kiedy zaczynamy dostrzegać, że jesteśmy kimś innym niż na przykład nasza własna matka, do której psychicznie nie potrafimy oddzielić się w pierwszych miesiącach naszego życia. Nie mamy w świadomości wtedy pojęcia Ja – według nas w pierwszych miesiącach życia wszystko, co istnieje jest nami – nie ma wiec granicy miedzy nami, a otoczeniem. W tym okresie na przykład niemowlę przystawione do lustra nie rozpozna się w nim. W tym okresie libido freudowskie jest zwrócone całkowicie we własne ciało, albo po prostu we własne ja – we własne ego. Jest to naturalny okres w rozwoju. W takiej fazie jeśli ktoś da nam jedzenie, na przykład butelkę z mlekiem, nie jesteśmy w stanie tak naprawdę ocenić, czy to matka nam je dała, czy po prostu to naturalny stan rzeczy, ze jesteśmy nakarmieni. Dlatego trudno mówić o jakiejkolwiek wdzięczności ze strony niemowlęcia. Dopiero po kilkunastu tygodniach życia uświadamiamy sobie w naturalny sposób, że nie zawsze nasze potrzeby zostają zaspokajane

Psychologia

Narcyzm

Termin określający zaburzenie osobowościowe, jakim jest narcyzm, wzięło swoją nazwę z mitu, który opowiada o młodzieńcu zakochanym e własnym odbiciu lustrzanym. Młodzieniec ów nie był w stanie skupić się ani skierować wobec żadnego innego obiektu. Jest to grecki mit, a jak wiadomo, Grecy mieli ogromne pojęcie o świecie nawet dzisiejszym. Jest to zresztą argument świadczący o tym, jak to, co wmyślili już w swoich czasach można przyjąć do wiadomości także dzisiaj – jednym słowem świadczy to o uniwersalności ich myślenia. Narcyz to człowiek, którego cała energia ego jest zwrócona do wewnątrz. Jest to w potocznym rozumieniu przesadne uwielbienie samego siebie. Każdy z nas zna w sowim otoczeniu człowieka, o którym mógłby powiedzieć, że uwielbia siebie aż za bardzo. Jednak nie każda z takich osób charakteryzuje się zaburzeniem zwanym w psychologii narcyzmem. Narcyzm prawdziwy to ten, kiedy osoba nie jest w stanie wyjść poza samego siebie w postrzeganiu świata, kiedy nie potrafi wejść w skórę na przykład towarzysza rozmowy. Narcyzm właściwy jest bardzo rzadko spotykany.