Psychologia

Narcyzm wtórny

Narcyzm wtórny to nerwica, która charakteryzuje się przekonaniem o własnej ważności, z tym że przekonanie owo jest zbyt silne. Jest to nerwica, która zaburza nasza zdolność do kochania innych ludzi. Niekiedy narcyzi wtórni nie są w ogóle w stanie nawiązać jakiegokolwiek związku z innymi ludźmi, który to związek byłby oparty na jakiejkolwiek formie miłości. Narcyzmami wtórnymi stajemy się wtedy, kiedy postanawiamy, albo nieświadomie zaczynamy wycofywać własne libido z obiektów pochodzących ze świata zewnętrznego we własne ja, czasami we własne ciało. Inwestujemy całą swoją energię poznawczą w poznanie i kochanie samego siebie. Według psychologów teoretyków jest to efekt niereagowania na przykład na potrzeby dziecka we wczesnym jego etapie dzieciństwa. Kiedy jesteśmy jako takie małe dzieci rozczarowani tym, że nie możemy liczyć na miłość innych ludzi, zaczynamy zwracać się powoli ku sobie. Im bardziej dotkliwe jest poczucie odrzucenia, tym bardziej gwałtownie zwracamy tę miłość ku sobie, która z czasem jednak przybiera formę nienawiści. Bardzo trudno jest wyjść z narcyzmu wtórnego. Kierując własną energię w naszą stronę uśmierzamy niejako ból związany z odrzuceniem i wściekłością odczuwaną w stronę matki, która nie reagowała adekwatnie, albo w ogóle nie reagowała na nasze potrzeby, kiedy leżeliśmy w kojcu. Narcyzm wtórny różnie się przede wszystkim od narcyzmu pierwotnego tym, że podmiot jest w stanie fizycznie wyodrębnić się ze środowiska.