Student filozofii powinień być miłosnikiem wiedzy. W czasie studiów jednym z jego zadań będzie ogarnięcie swoim umysłem wszechświata. Filozofia jest to jeden z tych kierunków, który daje możliwość olbrzymiego osobistego rozwoju. Jednymi z zagadnień, jakimi zajmuje się filozofia, to między innymi natura istnienia, wszechświata, czy też życie pozagrobowe. Osoba zajmują się filozofią powinna być osoba wszechstronną. Istotna jest na tym kierunku logika, jednak będzie trzeba zestawić ją z obecnością licznych przypadków paradoksów i sprzeczności. Główne przedmioty na studiach z zakresu filozofii to: historia filozofii, filozofia poznania, propedeutyka filozofii, filozofia społeczna, etyka, logika, metodologia, filozofia przyrody, filozofia człowieka, filozofia religii, tłumaczenie obcojęzycznych tekstów filozoficznych.

Dziennikartwo jest dość popularnym kierunkiem studiów humanistyucznych, choć praktyka pokazuje, że dziennikarzami zostają nie rzadziej osoby, nie mające wykształcenia dokładnie z zakresu dziennikarstwa. Istnieje wiele specjalizacji w dziennikarstwie: polityka, kulutra, gospodarka, sport, i inne. Studenci dziennikarstwa muszą się nastawić na sporą ilość pisania, zgłębiania wiedzy w zakresie języka polskiego, socjologii, politologii a także kulturozanwsta. Dziennikarze-studenci powinni odbyć w czasie studiów praktyki w redakcjach. Następnie mogą rozwijać się zawodowo w wybranym segmencie dziennikarstwa, np. dziennikarstwo prasowe, agencyjne, fotograficzne, radiowe, telewizyjne i internetowe.

Studia na kierunkach humanistycznych, jak sama nazwa wskazuje, przeznaczone są przede wszystkim dla umysłów ścisłych. Krajowe uczelnie od lat oferują całe mnóstwo kierunków humanistycznych z jeszcze większą ilością specjalizacji. Do kierunków humanistycznych zaliczymy przede wszystkim takie kierunki jak: archeologia, archiwistyka i zarządzanie dokumentacją, dziennikarstwo, dziennikarstwo muzyczne, dziennikarstwo sportowe, etnologia, filozofia, filozofia z etyką, historia, historia sztuki, komunikacja społeczna, ochrona dóbr kultury, wiedza o teatrze, wschodnoznawstwo. Absolwenci studiów o kierunkach humanistycznych dysponują ogólną wiedzą humanistyczną, a pracę mogą znaleźć w następujących sektorach: stanowisko pomocniczo twórcze w przemyśle rozrywkowym, specjalista w instytucjach artystycznych, menedżer w mediach elektronicznych i tradycyjnych, menedżer w biznesie, kinematografia, telewizja, instytucje pozarządowe, fundacje, menedżer w strukturach samorządowych i administracji publicznej, działy marketingu i PR, agencje reklamowe, domy mediowe, itp. Ponadto absolwent takich studiów przygotowany jest do założenia własnej działalności gospodarczej.

Nauka ta zajmuje się badaniem funkcjonowania i zmian w społeczeństwie. Badane są tam społeczne reguły, procesy i struktury, które jednocześnie łączą i dzielą ludzi, powodują powstawanie i rozwiązywanie się więzi między ludźmi, a także doprowadzają do ich zmian. Socjologia jako taka znana była już w starożytności, a znacznie rozwinęła się za Vico oraz Comte’a. Okazuje się, że od dziewiętnastego wieku elementem badań socjologii jest też nowoczesność i społeczeństwo przemysłowe, industrialne. Wyróżnia się wiele dziedzin socjologii, jak socjologię pracy, medycyny, prawa, wsi i rolnictwa, religii, miasta, nauki i wiele innych.

Inna nazwa to lingwistyka. Jest to nauka badająca istotę, budowę i swoisty rozwój danego języka. Wyróżnia się przede wszystkim lingwistykę teoretyczną, stosowaną, a także dyskursywno-bitumiczną. Ponadto istnieje możliwość połączenia niektórych dziedzin w trzy przeciwstawne pary, a mianowicie językoznawstwo synchroniczne i diachroniczne, teoretyczne i stosowane, a także makrolingwistyka i mikrolingwistyka. Czasami dodatkowo wyróżnia się też lingwistykę ogólną i szczegółową. Dziedzina ta posiada wiele poddziedzin, jak gramatyka, semantyka, fonetyka, fonologia, składnia itp.

Są to nauki o religii. Charakteryzują się przede wszystkim podejściem antropologicznym, empirycznym, porównawczym do samego przedmiotu owych badań. Tym przede wszystkim religioznawstwo różni się od teologii i filozofii religii, z którymi często jest mylone. Dziedzina ta znana jest od wieków, ale została jasno sformułowana dopiero w dziewiętnastym wieku. Głównymi pojęciami z tej kategorii są: magia, mit, sacrum i profanum, dusza, Bóg, antropogenia, inicjacja, hierofanta, geneza religii, kult, kosmogonia, funkcje religii, śmierć, teofania, symbol, teogonia i wiele innych.

Jest to cały zespół nauk odnoszących się do wychowania, istoty, celów, treści metodycznych, środków i form organizacji wychowania i edukacji. Głównymi elementami w tej kwestii są rodziny, przedszkola i szkoły kolejnych szczebli. Nazwa ta wywodzi się z greckiego i oznacza prowadzący dziecko. Najważniejszymi zabiegami w tej kategorii są: gromadzenie wiedzy o rzeczywistości wychowawczej, analiza owej rzeczywistości, dostarczanie wiedzy do przekształcania rzeczywistości wychowawczej itp. Wyróżnia się wiele kierunków pedagogicznych, jak pedagogika: naturalistyczna, kultury, krytyczna, pracy, zachowania, religii, opiekuńczo-wychowawcza, miejsca i wiele innych.

Wywodzi się z matematyki i filozofii Pitagorasa z szóstego wieku przed naszą erą. Dawniej oznaczało to poszukiwanie, umiłowanie mądrości i jej posiadanie. Współcześnie ma ona różne znaczenia. Następują tutaj rozważania na temat natury istnienia, rozumienia bytu i otaczającej rzeczywistości, poznawalności rzeczywistości, prawdy, moralności, mądrości, powinności, koncepcji wartości itp. Filozofię podzielić można ze względu na występujące w historii epoki, jak empiryzm, oświecenie, idealizm, pozytywizm itp., a także ze względu na regiony, w których występuje, na przykład na filozofię chińską, indyjską, perską, egipską, grecką, rzymską i wiele innych.

 

Celem tej nauki jest swoiste odtwarzanie społeczno-kulturowej przeszłości człowieka poprzez badania w ziemi, na ziemi bądź w wodzie odnośnie źródeł archeologicznych. Źródła archeologiczne to materialne pozostałości wszelkiego typu działań ludzkich. Między innymi znajduje się wytwory ludzkiej ręki, czyli tak zwane artefakty, ale też ekofakty, czyli ślady wpływu człowieka na przyrodę, na środowisko naturalne, jak i szczątki samych ludzi. Źródła te mogą być ruchome (przedmioty), jak i nieruchome (obiekty) czyli groby, resztki budowli, drogi i wiele innych.

Terminem tym określa się grupę nauk, które przede wszystkim zajmują się badaniem człowieka jako swoistej istoty społecznej, a także jego twórczości. Jednocześnie należy przyznać, że brak jest tam ścisłej metodologii do danych obserwacji, a jednocześnie nie ma całkowitej dowolności i swobody w nich. Są pewne zasady, które są w stanie odróżnić rzetelną wiedzę od reszty. Czasami nauki humanistyczne spokrewnione są z przyrodniczymi, ale ujmowane są w zupełnie inny sposób. W przypadku podziału i klasyfikacji anglosaskiej nauki humanistyczne wydzielają arts, a więc nauki, które odnoszą się do kultury, sztuki, a także nauki social science, a więc te, które bardziej odnoszą się do społeczeństwa w formie użytecznej i praktycznej, a także względem jego kontaktu ze środowiskiem naturalnym. W pierwszej grupie są: historia sztuki, filologia, muzykologia, etyka, filozofia. W drugiej z kolei znajdują się takie nauki, jak: historia, archeologia, socjologia, psychologia, ekonomia (tylko niektóre działy), antropologia i wiele innych.