Obecnie za miejsce narodzin nauk politologicznych i w ogóle społecznych uważać będzie się starożytną Grecję. W czasach ówczesnych nauką tą zajmowali się najwięksi z filozofów, między innymi Platon, który był głównym z teoretyków państw totalitarnych, czy też Arystoteles, który swoją uwagę zwracał przede wszystkim na swoistą konieczność lawirowania pomiędzy interesami różnych grup społecznych, które w większości przypadków są po prostu sprzecznymi. W okresie średniowiecza natomiast myśl polityczna na kontynencie europejskich rozwijana była przede wszystkim w obrębie ideologii o podłożu chrześcijańskim, gdzie dobrym przykładem będzie Tomasz z Akwinu. Oczywiście oprócz tego istnieli także myśliciele świeccy i niezależni od wpływów kościelnych. Swoisty przełom jeśli chodzi o myślenie o polityce miał miejsce w czasach renesansu, szczególnie zaś moment opublikowania doktryny celu uświęcającego środki, której autorem był Machiavelli. Kolejne z wieków to czas kiedy dużą popularnością cieszyli się teoretycy państw liberalnych, między innymi Locke, czy też Rousseau. Pozostawali oni w ciągłym sporze z teoretykami, którzy popierali absolutyzm oświeceniowy, gdzie do głównych propagatorów tego nurtu zaliczyć będziemy mogli Hobbesa. Wiek dziewiętnasty to natomiast okres kiedy krystalizują się pierwsze z partii politycznych i rozwojowi ulegają instytucję o podłożu czysto demokratycznym.