Barok jest kolejnym, zaraz po renesansie stylem architektonicznym w kulturze nowożytnej, ale także style w szeroko pojętej sztuce. Wyodrębniony został jednak w późniejszych latach, gdyż twórcy, którzy żyli właśnie w tym okresie uważali się raczej za tych, którzy są kontynuatorów renesansu. Kierunek sam w sobie ukształtował się w życie, z jednej z późnorenesansowych odmian, a mianowicie stylu dekoracyjnego, który często zwany jest także barokiem rzymskim. Obecnie dokładne ramy czasowe baroku nie są do końca znane, dlatego podaje się umownie, że jego początek to wiek szesnasty, zakończenie natomiast połowa wieku osiemnastego. Różne kraje to naprawdę przeróżne formy tego stylu. Barok w krajach, gdzie zwycięską była kontrreformacja postrzegany jest jako tryumf katolicyzmu. Inaczej sytuacja jednak przedstawia się w przypadku krajów protestanckich, gdzie przynajmniej w początkowym okresie negowano wszystko co czerpane było z dziedzictwa rzymskiego. Mim wszystko jednak styl ten zawsze było określany mianem radosnego, a to między innymi dlatego, że w katolickich państwach to radowanie się wyrażane było obfitością nagromadzony materialnych form, a w przypadku protestanckich poprzez zwrócenie się ku wnętrzu, wycieszenie i intymność ludzkiego życia. Mentalności północy bardziej odpowiadały natomiast bardziej spokojne i stonowane formy. Barok przez dzieje doczekał się wielu sprzecznych komentarzy oraz opinii, gdzie w oczach niektórych jest zepsutym i zdeformowanym renesansem, dla innych natomiast to bardzo interesujący okres w historii architektury.