Moment, w którym człowiek zaczyna interesować się dogłębniejszym poznaniem przyrody jest bardzo trudnym do określenia. Najdawniejsze ślady kultur pochodzących z okresu ponad pięciu tysięcy lat świadczą o prymitywnych próbach wykorzystywania natury, szczególnie jeśli chodzi o cywilizacje znajdujące się w okolicy dolin Nilu, Eufratu, czy też Tygrysu. Dopiero jednak z czasem na podstawie ludzkich obserwacji kolejne pokolenia posiadły sztukę tworzenia narzędzi, uprawy pól i tym podobnych. W starożytności fizykę traktowano jako jeden z elementów filozofii. Arystoteles dopiero był tym, który wyodrębnił dwie osobne nauki, właśnie filozofię oraz fizykę, która stała się działem dotyczącym zjawisk przyrodniczych. Fizyka aż do czasów nowożytnych, czyli okresu wieku szesnastego uprawiania była głównie przez czysto retoryczne rozważania podobnie jak inne z działów filozoficznych. Dopiero za życia Kopernika zaczęła wzrastać rola pomiaru oraz doświadczalnego poznania rzeczywistości, a fizyka sama w sobie zaczęła urastać do miana niezależnej nauki, która charakteryzuje się dodatkowo całkowicie specyficznym i unikalnym aparatem pojęciowym. Reliktem, który pozostał po filozoficznej myśli w fizyce jest termin filozofii naturalnej, który w przypadku krajów anglosaskich jest jeszcze cały czas synonimem fizyki właśnie. Obecny zakres zainteresowania fizyki ukształtował się stosunkowo niedawno gdyż na przełomie wieku dziewiętnastego oraz dwudziestego, wówczas także miejsce miało zarysowanie się podstawowych podziałów fizyki na kolejne z klasycznych działów, a mianowicie optykę, mechanikę, naukę dotyczącą ciepła, magnetyzm oraz elektryczność. Fizyka cały czas odkrywa nowe zjawiska, opisuje je oraz tworzy teorie, które dają możliwość przewidywania całkiem nowych efektów. Obecnie stanowi ona jeden z głównych motorów napędowych rozwoju technicznego.