Locke jest uważany za tego, który jest twórcą klasycznej i czystej postaci empiryzmu w filozofii. Tworzy on swoje idee w oparciu o dane zmysłowe, gdzie sam podaje bardzo prosty schemat oraz zasadę ich powstawania. Bodźce zmysłowe w naszym umyśle tworzą różnego rodzaju wrażenia, które zostają automatycznie dopasowywane oraz grupowane w konkretne obiekty, które przez Locka nazywane są ideami prostymi, może to być jeden, dany i konkretny przedmiot. Idee proste jednak podlegają dalszym procesom myślowym, może nastąpić między innymi ich zestawienie, porównanie, dogłębna analiza, a na podstawie tego tworzone mogą być idee, które są już bardziej złożonymi, występującymi w postaci uśrednionych pojęć, które zawierają całe zbiory prostych idei o wspólnych cechach albo pojęciami uśrednionymi, które zawierają relacje pomiędzy prostymi ideami. Takie idee złożone powstające w ludzkim umyśle zaczynają powoli żyć samodzielnie, jeśli można to tak określić. Mówiąc najogólniej cały czas ulegają one przekształceniom, kolejnym uogólnieniom i tak dalej, co powodować będzie, że z czasem tworzone są idee całkowicie abstrakcyjne, które wydawać by się mogło nie są uzależnionymi od bodźców odbieranych bezpośrednio przez zmysły, w rzeczywistości jednak będą zawsze co najmniej dalekim odbiciem się prostych idei.