John Locke zajmował się przede wszystkim teorią poznania. W ramach jej tworzył cały aparat pojęciowy, który następnie stał się podstawą szerokiego grona kolejnych systemów filozoficznych od empiryzmu zaczynając, aż po samą fenomenologię. Wyjściem do jego rozważań była przede wszystkim fascynacja myślą kartezjuszowską, a z drugiej strony natomiast osąd rzeczywistości, który był bardzo rozsądkowy, przejęty z resztą od Boyla i Bacona. Celem Locka stała się przede wszystkim stworzenie takiego systemu pojęciowego, który byłby w miarę klarowny, przez co mógłby dorównywać samemu Kartezjuszowi, ale jednocześnie o wiele bardziej zgodny z zdroworozsądkowym ujęciem otaczającej rzeczywistości.