Architektura renesansu stanowiła przede wszystkim odzwierciedlenie poglądów filozoficznych okresu odrodzenia właśnie, gdzie poszukiwano i czerpano wzorce z antycznego świata. Renesans otworzyć w sztuce nowożytną erę i trwał aż do początków baroku. Architektura renesansu natomiast narodziła się początkowo na włoskich terenach i na samym początku posiadała głównie wpływy na odrodzenie narodowe oraz przywołanie różnego rodzaju dziedzictw i ideologii. Z czasem jeszcze ten kolejny okres historyczny rozpropagowany został na teren całej europy, gdzie zdobył sobie dużą popularność.

Barok jest kolejnym, zaraz po renesansie stylem architektonicznym w kulturze nowożytnej, ale także style w szeroko pojętej sztuce. Wyodrębniony został jednak w późniejszych latach, gdyż twórcy, którzy żyli właśnie w tym okresie uważali się raczej za tych, którzy są kontynuatorów renesansu. Kierunek sam w sobie ukształtował się w życie, z jednej z późnorenesansowych odmian, a mianowicie stylu dekoracyjnego, który często zwany jest także barokiem rzymskim. Obecnie dokładne ramy czasowe baroku nie są do końca znane, dlatego podaje się umownie, że jego początek to wiek szesnasty, zakończenie natomiast połowa wieku osiemnastego. Różne kraje to naprawdę przeróżne formy tego stylu. Barok w krajach, gdzie zwycięską była kontrreformacja postrzegany jest jako tryumf katolicyzmu. Inaczej sytuacja jednak przedstawia się w przypadku krajów protestanckich, gdzie przynajmniej w początkowym okresie negowano wszystko co czerpane było z dziedzictwa rzymskiego. Mim wszystko jednak styl ten zawsze było określany mianem radosnego, a to między innymi dlatego, że w katolickich państwach to radowanie się wyrażane było obfitością nagromadzony materialnych form, a w przypadku protestanckich poprzez zwrócenie się ku wnętrzu, wycieszenie i intymność ludzkiego życia. Mentalności północy bardziej odpowiadały natomiast bardziej spokojne i stonowane formy. Barok przez dzieje doczekał się wielu sprzecznych komentarzy oraz opinii, gdzie w oczach niektórych jest zepsutym i zdeformowanym renesansem, dla innych natomiast to bardzo interesujący okres w historii architektury.

Do architektury klasycznej zaliczyć będziemy mogli style architekt oczne starożytnego Rzymu oraz Grecji. Nurt ten w architektonice rozwijał się w okresie pomiędzy szóstym wiekiem przed naszą erą do około drugiego wieku naszej ery. Do podstawowych porządków architektury klasycznej zaliczyć będziemy mogli dorycki, joński, koryncki, czy też kompozytowy. Okres odrodzenia był kolejnym w dziejach historii starego kontynentu kiedy nastąpiło zafascynowanie antykiem. W czasie tym klasyczna architektura opisywana była w szerokiej gamie rozpraw i często stanowiła wzór dla wielu następnych stylów architektonicznych, co nie zmieniło się aż do dwudziestego wieku.

Architektura wieków średnich w znacznej mierze wyrastała z osiągnięć jakie posiadało na swoim koncie oraz dorobku cesarstwo rzymskie. Po jego rozpadzie na dwie części, a mianowicie wschodnią i zachodnią, miejsce miał odmienny sposób kształtowania się i rozwoju budownictwa w tych właśnie niedawno podzielonych regionach. O ile w Bizancjum starano się kontynuować wcześniejsze osiągnięcia starożytnych rzymian i dostosowując je do potrzeb rodzącego się i zyskującego coraz większą popularność świata chrześcijańskiej, to na zachodzenie bardzo duży wpływ na architekturę oraz zdobnictwo wywarły przede wszystkim barbarzyńskie plemiona, które zamieszkiwały Europę. Powstał w tym okresie także nowy rodzaj osadnictwa, który bardziej dostosowany był właśnie do barbarzyńskich plemion. Wyludnieniu uległy miasta rzymskie, a osiedla zakładane były na wzgórzach oraz miejscach trudnodostępnych i dających ułatwienie oraz przewagę podczas obrony. Z chwilą przyjęcia przez takowe plemienia chrztu, zaczęto budować kościoły. Do ich budowy na samym początku wykorzystywane były elementy starych rzymskich budowli, z czasem natomiast zamiast naśladować antyczne wzornictwo tworzone były nowe obiekty, gdzie szukano nowych rozwiązań oraz wprowadzano wcześniej niespotykane dekoracje, co między innymi doprowadziło do powstania nowych stylów architektonicznych, między innymi barok, styl romański i wiele, wiele innych tym podobnych.

Określenie architektury stosowane jest do określenia twórczej działalności człowieka. Architektura sama w sobie zajmować będzie się przede wszystkim organizowaniem przestrzeni i często będzie bardzo blisko powiązana z szeroką gamą różnego rodzaju nurtów w sztuce, a czasami także w filozofii. Architektura obejmować będzie bardzo wiele dziedzin jeśli chodzi o technikę, budownictwo, urbanistykę, meblarstwo, czy też scenografię i wiele, wiele innych. Dzieło architektoniczne, obiekt budowlany przede wszystkim powinien odpowiadać swoim funkcjonalnym założeniom , technicznej celowości, wymaganiom zarówno ekonomicznym jak i estetycznym, a przede wszystkim tym wszystkim dążeniom i oczekiwaniom, które wiązać będą się z użytkownikami jego właśnie przestrzeni. Realizowanie obiektów architektonicznych wymagać będzie przede wszystkim korzystania z osiągnięć innych dyscyplin, naprawdę szerokiej ich gamy. Na przestrzeni kolejnych wieków naprawdę różny był zakres obowiązków oraz koniecznej wiedzy, którą winien posiadać architekt, tak samo jak zmieniało się również samo pojmowanie i podejście do architektury.