Nauki architektoniczne

Budownictwo sakralne architektury renesansu

W czasie renesansu, czy też odrodzenia do ulubionych form architektów należał kościół znajdujący się na centralnym planie, chociaż oczywiście nie będzie brakowało kościołów opierających się o układ podłużny, na planie prostokąta. Wśród założeń centralnych najbardziej popularne są rozwiązania, które opierają się o plan kwadratu, koła, czy też krzyża greckiego. Takowa zamknięta i bardzo symetryczna forma z pewnością najlepiej będzie odzwierciedlała ciągłe poszukiwanie kształtów, które są chociaż zbliżonymi do doskonałości. Budowle w większości przypadków zostają przykryte specjalnymi kopułami, które wspierają się na bębna, czy też konstruowane na planie kwadratu i posiadające ścięte przy bokach ściany, co tworzy sklepienia żaglowe. Coraz częściej pojawiają się także formy powstające na planie ośmioboku, szczególnie jeśli chodzi o sklepienia klasztorne. Nad tymi formami budowane są latarnie z oknami, które doświetlają wnętrza. Renesans to także rozpoczęcie okresu kiedy przy kościołach zaczyna się stawiać grobowe kaplice. Często są one samodzielnymi budynkami, które przylegają do świątyni, czy też znajdują się na terenie placu kościelne. Kaplice zostają projektowane na planach centralnych z przekryciami w postaci kopuł, czyli jak najbardziej standardowo. Wewnątrz znajdują się przyścienne sarkofagi, oczywiście odpowiednio rzeźbione i mówiące w jakowyś sposób o ziemskim życiu osoby zmarłej, o jego dokonaniach, czynach oraz postępowaniu.