Rodzina to taki specyficzny twór, który rządzi się własnymi prawami. Dlatego wszelka terapia rodziny, mimo że opiera się na pewnych zasadach, mimo że wymaga dużej wiedzy od terapeuty, to jednak opiera się w dużej mierze na tym, że pacjenci działają jak chcą. Trudno jest przewidzieć działanie, przemiany rodziny. Rodzina żyje własnym życiem, nie da się jej ujarzmić, dlatego próby wpłynięcia terapeuty na to, jak żyją członkowie rodziny często są zbywane dość ostro. Nie zależy to od chęci współpracy klientów z terapeutą, ale dlatego, że rodzina jest niezwykle dynamicznym układem, w którym wszystko dzieje się jakby samo. Najważniejszym etapem terapii w związku z tym jest zidentyfikowanie najsłabszego ogniwa w rodzinie i wpłyniecie najbardziej na jego zachowanie. Najsłabszym ogniwem jednak nie jest tutaj ta osoba, której konstrukcja jest najbardziej delikatna, ale ta osoba, która jest jakby katalizatorem wszelkich zmian w rodzinie – na przykład osoba uzależniona od alkoholu czy nadopiekuńcza matka.