Nietzsche wychowywał się w rodzinie, której tradycje były czysto protestanckimi, z widocznymi naleciałościami szwabskiej religijności, którą cechowało przede wszystkim indywidualistyczne interpretowanie biblijnych tekstów. Zdaniem niektórych z interpretatorów właśnie protestancka religijność wpłynęła na ukształtowanie się pojęcia niewolniczej moralności, która następnie analizowana była w pracach Nietzschego. W momencie kiedy umiera jego ojciec, domem zarządzały kobiety, cała rodzina przeniosła się do Naumburga, gdzie Fryderyk rozpoczął swoją przygodę z edukacją. W tym czasie zaczęła się jego fascynacja klasyczną muzyką niemiecką. Największy przełom w życiu Nietzschego to jednak dopiero rok 1867 kiedy to zapoznał się z filozofią Schopenhauera. Analiza moralności przez niego prowadzona, przedstawienie wybitnej jednostki, oraz wartości sztuki w ludzkim życiu cały czas wyczuwalne są w dziełach Nietzschego, nawet w momencie kiedy uznał już całkowicie, że poglądy Schopenhauera były mylnymi i występował otwarcie przeciwko jego myśli filozoficznej. Dzięki niemu jednak udało mu się zbliżyć do Ryszarda Wagnera. Życie Nietzschego toczyło się bardzo dynamicznie, często zmieniał on miejsce pobytu, do tego męczyły go różnego rodzaju choroby oraz schorzenia. Cały czas jednak tworzył nie skupiając się tylko i wyłącznie na samej filozofii, ale także teksty czysto literackie. Rok 1883 to kolejny przełom kiedy ukazuje się książka opisania przez samego bohatera jako przeznaczona dla wszystkich i jednocześnie dla nikogo, a jej tytuł to „Tako rzecze Zaratustra”.